HİKMET  NACİ  SUBAY  KARDEŞİME Bir SİVAS SEVDALISI... ÇOCUKLUK  YILLARININ  EN    HEYECANLI     ANLARINI     BU     TOPRAKLARDA   YAŞAMIŞ. HALA  O,   HEYECANI YAŞAYAN,  KADİM DOSTUM...  Bir nevi hayatın algılanmasını Sivas penceresinden  takip etmiştir. Benim için, bir-kaç kelam etmiş. Kendisi okumayı seven bir kardeşimizdir. Dostluğumuz Üniversitede Erzurum şehrinde daha da gelişti. Yıllara dayanan bir birlikteliğin, temelleri atılmış oldu... HİKMET  NACİ  SUNAY; ''Bu dizeler, toprak bir sahada üstte bir forma, altta kısa bir şort ve bağları çözülmüş lastik botlarla futbol oynayan bir delişmen çocuğun fotoğrafından doğdu. Delişmen çocuk: Orhan Bir delişmen çocuk vardı Yolu uzun vakit dardı Herşeyi birden yaşardı Bir delişmen çocuk vardı. Bir delişmen çocuk vardı Gönlü "Bir"sevdaya kardı Yolu sonsuza uzardı Bir delişmen çocuk vardı. Yolu uzun vakit dardı Yapılacak çok şey vardı Yaşı kemâle erdi Bir delişmen çocuk vardı.'' HİMKET  NACİ  SUBAY Dostluğumuzun 55 yıllık geçmişe dayandığını söyleyebilriim. Sivas İmam Hatip Okulu orta okul birinci sınıfta başlayan uzun soluklu dostluk... Ne hatıralar var içerisinde... Anlatacak çok şey... Anlatamam, çünkü boğazım düğümlenir. Kelimeler kifayetsiz kalır... Dile kolay 55 yıl... 1971 yılı, İmam Hatip Okulunda bir yaz lise birinci sınıfta iken, Sivas'tan  Balıkesir'in Sındırgı ilçesine bağlı, Alacaatlı köyüne kadar uzanan bir yolculuk... O günün şartlarında yapılan uzun ve meşakkatli bir yol. Kader bağlamış yollarımızı, Birleştirmiş, koskoca bir kardeşlik çıkmış ortaya. Amma ne kardeşlik... RAHMETLİK   ANNEM    BU   KÖYÜN    VERİMLİ      TOPRAKLARINDA     ÇALIŞAN    İKİ    BÜKLÜM     KADINLARI   GÖRÜNCE; HİKMET   KARDEŞİMİN   ANNESİNİN    şahsında tüm kadınları tebrik etmişti. Zor bir işçilik. Tütün işçiliği... İşte o dostum, bir fotoğraftan etkilenerek yukarıdaki değerlendirmeyi kaleme dökmüş. İyi de etmiş. Ben çok duygusal bir adamım. Yazacak çok şey var. Ancak, bu kadar yazabildim. Tarihe kayıt düşeyim diye bu mısraları ve de dostluğumuzu kaydedeyim, istedim... Cümle alem bilsin... Çocuklarım Balıkesirde böyle bir amcaları olduğunu bilir. Zaman, zaman ziyarete giderler... Mesafeler değil, gönül birliği yakınlıkların delilidir... Uzakta olmak değil, her zaman yakında olmayı hissettirir, İşte dostluk budur.  Vesselam...