20 Yıl Sonra Duygusal Buluşma

ANKARA (AA) - ÖMER HAKAN KİBAR - Ampute Milli Futbol Takımı'nın başarılı oyuncusu Barış Telli, ilkokulda kendisine protez bacak yaptıran ve bugünlere gelmesinde etken olan stajyer öğretmeni Derya Bakır ile 20 yıl sonra Ankara'da buluştu.Öğretmen Derya Bakır'ın Batıkent semtindeki evinde gerçekleşen buluşmada duygu dolu anlar yaşandı. Barış'ın annesi Aysel Telli de buluşmada gözyaşlarına hakim olamadı.Pursaklar'daki Hakan Akbıyık İlkokulu'nda öğretmenlik görevini sürdüren Derya Bakır, 20 yıl önce Barış'ın sınıfında arkadaşlarıyla birlikte stajyerlik yaptıklarını, hikayesini öğrendikten sonra da kendisine protez bacak sağlamak için girişimde bulunduklarını söyledi.Barış ile İsmet Aydınlı İlköğretim Okulunun üçüncü sınıfında tanıştıklarını ve hikayenin böyle başladığını anlatan Bakır, yaşanan süreci şöyle anlattı:"Kırıkkale'de okudum. İlk yılımızda stajyer öğretmenlik yapıyordum. Ben ve iki arkadaşım Barış'ın sınıfındaydık. Barış ile tanıştık. Çok tatlı ve çok güler yüzlü bir çocuktu. Hikayesini öğretmenine sorduk. Ailesinin 'neden protez yaptırmadıklarını' sorduk, o da bize 'maddiyattan' dedi. Ben durumu iki arkadaşıma anlattım. 'Ne yapabiliriz' dedik. Para toplasak mı diye düşündük. O dönem, bu dönemden farklıydı. İnsanlar birbirine güveniyordu. Üniversiteden tanıdığımız, tanımadığımız arkadaşlardan para topladık. Doktora gittik ancak paramız eksik geldi. Valiye gittik, bizi kabul etti. Bizi sosyal yardımlaşmaya yönlendirdi. Paranın üstünü onlar tamamladı. Barış ile birlikte arkadaşlarla Ankara'ya geldik. 1999 yılında bacağı yaptırdık. Kırıkkale'de böyle bir imkan olmadığı için protezi Ankara'da yaptırdık. Doktoru nereden bulduk bilmiyorum. Barış'ın evine giderek annesiyle görüşmüştük. Derya Bakır, valilik, sosyal yardımlaşma, arkadaşlarımız Esma Ay, Asuman Çıplak ve Oğuzhan arkadaşımız. Sınıf öğretmeni Şükran öğretmen de vardı."Başlattıkları süreçte Barış'ın protez bacağına 4 ay sonra kavuştuğunu anlatan Bakır, "Kırıkkale halkı da büyük destek olmuştu. Sadece bizim çabamızla olan bir şey değildi. Kırıkkale halkıyla yaptığımız bir işti." değerlendirmesinde bulundu.- Yıllarca Barış'ı aradıAklında her zaman Barış'ı bulmak fikrinin bulunduğunu ancak nasıl bulacağı konusunda yetersiz kaldığını dile getiren öğretmen Derya Bakır, "Staj yaptığım okulu bile hatırlamıyordum. Sosyal medyadan 'Barış' diye yazıyorum ama bulamıyorum. Kırıkkale'ye gitsem 'kim bana yardımcı olacak' diye düşünüyordum." ifadelerini kullandı.Arama motoruna umutsuz bir şekilde "Kırıkkale, Barış, protez bacak" yazdığını belirten Bakır, sözlerini şöyle sürdürdü:"Barış'ı nasıl bulabilirim. Kesin bulmam lazım' dedim. Arama motoruna yazarken de dedim 'Barış'ı böyle bulamam' En azından il gazetesinin haberini bulurum diye düşündüm. Barış'ın fotoğraflarını gördüm. İlk başta 'bu değildir' dedim. Hikayesini okudum. Hikaye birebir tutuyor. Fotoğraflara baktım, gözler ve gülüş hiç değişmemiş. 'Kesinlikle bu bizim Barış' dedim. Barış'a mesaj attım. Barış'ı Instagram üzerinden buldum. Uzun uzun yazdım. Cevap yazmasını istedim. Bakacağını düşünmedim. Sonra sabah kalktım, baktım, paylaşım yapmış. 20 yıl sonra protez bacak sayesinde Barış'ı buldum."Spora hiç ilgi duymadığını bu nedenle de Barış'ı takip edemediğini hatırlatan Derya öğretmen, "Bu hikaye çok kişiyi ağlattı. Bence farkındalık yarattı. Ben de üç gün boyunca ağladım. Çok mutluyum. Barış cevap yazınca arkadaşlarım heyecanlandı. Öğretmen olduktan sonra neden aramadım, hep bunu sordum." diyerek sözlerini tamamladı.Derya Bakır'ın 12 yaşındaki kızı Nehir de buluşmada yer alırken, annesinin yaptığı olayın güzel bir şey olduğunu gözyaşları içinde ifade etti.- Derya öğretmeni rüyasında gördüAmpute Milli Futbol Takımı oyuncusu Barış Telli, yaklaşık 1 hafta önce sabah 5'te telefonunda bir mesaj gördüğünü ve bugüne gelen hikayenin böyle başladığını söyledi.Sınıfa yeni öğretmenler geldiğinde öğrenciler olarak heyecanlandıklarını dile getiren milli futbolcu, "Arkadaşlarıyla kendi aralarında bana 'protez bacak yaptıralım' diye ilk önce sınıf öğretmenim Şükran hanıma, daha sonra da aileme söylemişler. Annem, babam ve ben fazlasıyla heyecan yaşadık." dedi.Barış Telli, şöyle konuştu:"Sabah 5'te uyandım. Uyku tutmadı, telefonumda gezerken mesajlarda bir şey dikkatimi çekti, ben de okudum. Sonrasında yattım ve Derya öğretmenimin güler yüzünün fotoğrafını rüyamda gördüm. Uyandım. O rüya aklıma geldi. Annemin yanına gittim. Mesajı anneme de okudum. Annem mesajı okuduktan sonra göz yaşlarına hakim olamadı. Çünkü o anı yaşadı. Rüyayı da anlattım, yine ağladı."Protez bacağa sahip olduktan yıllar sonra o dönemin gazetesine çıktıklarını hatırlatan ampute milli futbolcu, "Barış koltuk değneklerinden kurtuldu' haberiyle Kırıkkale İl Gazetesi'ne çıkmıştık. O gazeteyi hep sakladım. Bazen açtım okudum." diye konuştu.Barış, Derya öğretmenin sosyal medyadan kendisi için paylaştığı mesajı AA muhabirine de okudu:"Merhaba Barış Bey ben Derya. Öğretmenim. Size bir şey sormak istiyorum. Ben üniversite öğrenciliğim sırasında 1998-1999 yıllarında Kırıkkale'de bir ilkokulda staj yapmıştım. Staj yaptığım sınıfta Barış isimli tek bacağını kazada kaybetmiş bir çocuk vardı. Biz stajyer öğretmenler kendi aramızda bir şeyler yapıp, protez bacak yaptırmıştık. Ben daha sonra başka sebeplerden tekrar arayamadım bu çocuğu. Koptuk anlayacağınız. Ama çok sonrasında bu bende vicdan sızısı olarak kaldığı için aradım. Ama staj yaptığım okulun adını bile hatırlayamayınca bulamadım. Bugün internetten, 'Barış, Kırıkkale, protez bacak' diye yazınca karşıma siz çıktınız. Çok şaşırdım. Açıkçası o zaman il gazetesine çıkmıştı. Belki çıkar diye düşünmüştüm. Neyse çok uzattım. Ben sizin gülüşünüzü görünce, 'Bu Barış, o Barış' diye düşündüm. Bu bir tesadüf mü yoksa siz o Barış mısınız?' Cevap yazarsanız çok sevinirim. Evet yada hayır bile yazmanız yeterli benim için."Mesajı okuduktan sonra gün boyu öğretmenine cevap veremediğini anlatan Barış, "O günü çok farklı yaşadım. Gün boyu o anı yaşadım. Hocamızın 'il gazetesine çıkmıştık' sözü. Ben bu gazeteyi zaten saklıyordum. Gün içinde antrenmanlara ve programlara gitmek zorunda kaldım. Nereye gidersem gideyim aklım hala o mesajdaydı. O anı, 20 yıl öncesini yaşıyordum. Heyecanımı atmak ve gazeteyle cevap vermek istiyordum. Mesaj üzerinden konuştuk, sonra Derya öğretmenim geleceğini söyledi. Ankara'da olması tesadüf oldu." ifadelerini kullandı.Annesi, babası ve öğretmenlerinin desteğiyle çok çalışarak bu seviyeye geldiğini vurgulayan Barış Telli, görüşlerini şöyle aktardı:"Derya öğretmenin bambaşka bir yerdeydi. Ben de öğretmenim. Öğretmenlik kutsal bir meslek. Annem, 'Senin bu hayatın gelecek nesile bir örnek olması gerekiyor. Bunu insanlara aktarman gerekiyor' dedi. Bedensel engelli olarak ilk atanan beden eğitimi öğretmeni olarak tarihe geçmiş oldum. Son olmak istemiyorum. Gerçek hayatlar her zaman dikkatimi çekmiştir. Derya öğretmenler bitmedi, bitmez de. Bir fidanın hayatını değiştirmek, bir fidan dikebilmek bu ülkeye fayda sağlayabilirse, ne mutlu bizlere. İmkansızlıklara rağmen bir şeyleri başarmak önemli. Sportif hayatımı bilmezken beni araması önemli. Protez bacakla sportif hayatım başladı. Çizmiş olduğum hedeften hiç bir zaman vazgeçmedim. 'Dünyayı iyilikler kurtaracak' sözüne ben de inanıyorum. Önümüzdeki sene Avrupa Şampiyonası var. Şampiyona Ankara'da veya İstanbul'da olur Derya öğretmeni, maçıma götüreceğim." - Aile, ekonomik nedenlerle protez bacak yaptıramadıBuluşmada gözyaşları hiç dinmeyen Barış Telli'nin annesi Aysel Telli de o dönemde aile olarak ekonomik sıkıntı yaşadıklarını ve çocuğuna yardımcı olamadıklarını anlattı.Okullarda öğrencilere o dönemde sakat dediklerini hatırlatan Aysel Telli, "Engelli dahi demezlerdi. Çok üzülürdüm ve ağlardım. Barış'ı takip etmek için öğretmenlerle sürekli iletişim halindeydim. Çünkü oğlumun ayağı ve dizi kanıyordu. Bu nedenle sürekli okula gidip gelirdim." dedi.Anne Telli, Derya öğretmenin konuyu kendisine açması sonrasında büyük bir sevinç yaşadığını belirterek, şunları söyledi:"Barış'ı ölçü almak için götüreceklerini söylediler. Çok mutlu oldum. 4 ay sonra Barış'ın ayağında protezi görünce, ayağını kaybetmeden önceki hali gözümün önüne geldi. Barış'ın protezini yaptırmak için mali durumumuz müsait değildi. O zaman protez bacak yaptırmak pahalıydı. Sağolsun öğretmenlerim. Sürekli yardımcı oluyordu. O şartlarda bulunacak bir durum değildi. Babası inşaatçıydı. Yazın çalışır, kışın yatardı."